Przygarniamy lub kupujemy szczeniaka:

Piesek, który u Państwa zamieszka powinien być:

• przynajmniej raz odrobaczony
• przynajmniej raz zaszczepiony.

Szczepienia wieku szczenięcego:

Pierwsze szczepienie: w 6 tygodniu życia.
Pies zostanie zaszczepiony przeciwko parwowirozie i nosówce.

Drugie szczepienie: w 8-9 tygodniu życia.
Pies zostanie powtórnie zaszczepiony przeciwko parwowirozie i nosówce oraz pierwszy raz przeciwko zakaźnemu zapaleniu wątroby, parainfluenzie oraz leptospirozie.

Trzecie szczepienie: w 12 tygodniu życia.
Trzecie szczepienie pozwala uzyskać pełną odporność przeciwko wcześniejszym chorobom.

Czwarte szczepienie: w 15 tygodniu życia.
Szczepienie przeciwko wściekliźnie.

Dlaczego szczepienia są tak ważne? Choroby zakaźne przeciwko którym szczepi się psy, są bardzo niebezpieczne. Zwierzęta nieszczepione są wobec nich bezbronne, a do zachorowania może dojść bez bezpośredniego kontaktu z innym chorym psem – wirusy, jak choćby wirus parwowirozy mogą przeżywać w środowisku (trawnik, chodniki itd.) nawet kilka miesięcy. W wielu przypadkach prowadzą one do śmierci szczenięcia. Należy tutaj zaznaczyć, że nie istnieją leki którymi możemy zwalczyć wirusy wywołujące te choroby.

Po zakończonym kalendarzu szczepień wieku szczenięcego w książeczce Państwa pupila będzie odnotowana data, w której należy powtórzyć szczepienia. Tym razem nie będzie to już cała seria „zastrzyków” - pies otrzyma tylko jedną szczepionkę, przeciwko wszystkim chorobom zakaźnym.

Następne szczepienia będą wykonywane w różnych odstępach czasowych – każda data będzie odnotowana w książeczce zdrowia.

Wykonujemy także szczepienia przeciwko:

• boreliozie
• herpeswirozie
• kaszlowi kenelowemu
• leptospirozie
• grzybicy

Pierwsze odrobaczanie powinno zostać wykonane między 2, a 4 tygodniem życia.

Drugie odrobaczanie powinno zostać wykonane w 5 - 6 tygodniu życia.

Następnie szczeniaka odrobaczamy raz na 3 miesiące, aż do wieku 1 roku.

Później wystarczy odrobaczać psa co 6 miesięcy. Po każdym odrobaczeniu należy przez 2-3 dni dokładnie oglądać kał – znalezienie robaków wymaga dodatkowego odrobaczenia. W takiej sytuacji należy wykonać je po 14 dniach od daty podania preparatu przeciwko pasożytom wewnętrznym.

Profilaktyka obejmująca pchły, kleszcze, komary, meszki, wszy, wszoły, świerzbowce

Preparat dobieramy indywidualnie dla pacjenta, a możliwości są następujące:

• krople na kark
• tabletki do jedzenia
• obroże na szyję
• oprysk zwierzęcia
• preparaty w proszku

Choroby jamy ustnej dotyczą przede wszystkim psów małych ras. Są to problemy pojawiające się bardzo wcześnie – już w wieku szczenięcym – jak choćby obecność niewymienionych zębów mlecznych czy kamienia nazębnego. Dlatego uzębienie szczenięcia należy na bieżąco kontrolować. Obecność przetrwałych zębów mlecznych (zęby które nie zostały wymienione) może powodować stany zapalne dziąseł – na skutek odkładania resztek pokarmowych, fragmentów materiału z zabawek czy resztek roślin. Drugim poważnym zagrożeniem jest nieprawidłowe ułożenie zębów stałych – wady zgryzu.

Problem kamienia nazębnego oprócz małych ras, dotyczy także psów i kotów w starszym wieku. Początkom odkładania kamienia na szkliwie zębów zazwyczaj nie towarzyszą żadne objawy. Wraz z zwiększaniem objętości kamienia nazębnego dochodzi do uszkadzania dziąseł – wówczas właściciel zauważa zmieniony zapach z jamy ustnej swojego pupila – zapach ten z czasem staje się coraz bardziej intensywny i uciążliwy. Jest to wynik ciągłego uszkadzania dziąseł, ich stanów zapalnych, a w konsekwencji odkrywania korzeni zębowych i wypadania takich zębów. Aby zapobiec takiem stanowi rzeczy należy monitorować stan jamy ustnej swojego psa/kota. Badanie stomatologiczne jest rutynowo przeprowadzane w gabinecie.

W obrębie Unii Europejskiej (poza krajami niżej wymienionymi)

• Zwięrzę musi być trwale oznakowane – mikroczip
• Zwięrzę musi być zaszczepione przeciwko wściekliźnie
• Zwierzę musi posiadać paszport

Irlandia, Finlandia, Malta, Norwegia

• Zwięrzę musi być trwale oznakowane – mikroczip
• Zwięrzę musi być zaszczepione przeciwko wściekliźnie
• Zwierzę musi posiadać paszport
• U psów dodatkowo obowiązuje profilaktyka przeciwko tasiemcom Echinococcus multilocularis preparatem zawierającym praziquantel. Profilaktyka przeciwko tasiemcom winna zostać przeprowadzona w okresie nie dłuższym niż 120 godzin, ale nie krótszym niż 24 godziny przed datą ich planowanego wprowadzenia do tych państw członkowskich.

Wielka Brytania

• Zwięrzę musi być trwale oznakowane – mikroczip
• Zwięrzę musi być zaszczepione przeciwko wściekliźnie
• Zwierzę musi posiadać paszport
• U psów dodatkowo obowiązuje profilaktyka przeciwko tasiemcom Echinococcus multilocularis preparatem zawierającym praziquantel. Profilaktyka przeciwko tasiemcom powinna zostać przeprowadzona w okresie nie dłuższym niż 120 godzin.

Uwagi:

Jeżeli zamierzają Państwo wyjechać do innego niż wyżej wymienione kraje, zapraszamy na omówienie szczegółów dotyczących wyjazdu i spełnienia norm prawnych - wszyscy lekarze posiadają uprawnienia do wystawiania niezbędnych dokumentów.

• Szczepienia przeciwko wściekliźnie są aktualne tylko u zwierząt wcześniej trawale oznakowanych (czipowanych).
• Po trwałym oznakowaniu i szczepieniu przeciwko wściekliźnie obowiązuje 21 dni zakazu przemieszczania.
• Warunki wyżej wymienione nie dotyczą w całości zwierząt poniżej trzeciego miesiąca życia.

Według statystyk blisko 90 procent zwierząt nieoznakowanych po zaginięciu nigdy nie wraca do swoich właścicieli. Aby zwiększyć szansę odnalezienia swojego pupila należy go zaczipować. Wówczas gdy zostanie znaleziony przez osoby postronne, złapany przez straż miejską czy stowarzyszanie na rzecz pomocy zwierzętom możliwe jest odczytanie jego numeru identyfikacyjnego, który jest niepowtarzalny na świecie i umożliwia bardzo szybkie nawiązanie kontaktu z waścicielem.

Dodatkowo w sprawach spornych – gdy osoba która znalazła psa lub kota odmawia oddania go prawowitemu właścicielowi – mikroczip jest jedynym dowodem na to do kogo należy zwierzę. Bez mikroczipu w takiej sytuacji właściciel nie ma prawnych podstaw do odzyskania swojego zwierzęcia.

Mikroczipowanie zwierząt jest jedyną trwałą metodą identyfikacji.

Fakty dotyczące mikroczipów i czipowania zwierząt:

• mikroczip jest miniaturowej wielkości – mniej więcej ziarna ryżu
• założenie mikroczipu zwierzęciu jest zabiegiem jednorazowym
• mikroczip należy od razu zarejestrować w międzynarodowej bazie danych (rola gabinetu)
• mikroczip nie działa jak GPS – nie ma możliwości śledzenia lub namierzenia lokalizacji zwierzęcia
• mikroczip jest odczytywany za pomocą specjalnego skaneru, który obecnie jest szeroko rozpowszechniony (lek. wet., schroniska dla zwierząt, TOZ, itd.)
• zabieg podania mikroczipu jest bardzo krótki, polega na podaniu pod skórę szyi zwierzęcia mikroczipu
• obecność mikroczipu pod skórą nie powoduje dyskomfortu u zwierzęcia

Warto pamiętać o założeniu swojemu zwierzęciu przywieszki do obroży z danymi kontaktowymi, które są wydawane wraz ze szczepieniami.

Przygarniamy lub kupujemy kota:

Kociak, który ma u Państwa zamieszkać powinien być:

• przynajmniej dwa razy odrobaczony
• przynajmniej raz zaszczepiony.

Oczywiście sytuacja wygląda inaczej jeżeli kociaka Państwo znajdujecie. Wówczas profilaktykę dobieramy indywidualnie do zwierzęcia

Szczepienia kociaka:

Pierwsze szczepienie: w 8 tygodniu życia.
Kot zostanie zaszczepiony przeciwko herpeswirusowi, kaliciwirusowi (razem wywołują koci katar) oraz parwowirusowi (panleukopenia).

Drugie szczepienie: w 12 tygodniu życia.
Kot zostanie powtórnie zaszczepiony przeciwko herpeswirusowi, kaliciwirusowi (razem wywołują koci katar) oraz parwowirusowi (panleukopenia).

Szczepienie przeciwko wściekliźnie: w Polsce nie ma obowiązku szczepienia kotów przeciwko wirusowi wścieklizny. Jednak dla bezpieczeństwa własnego oraz bezpieczeństwa zwierzęcia, należy przemyśleć zaszczepienie swojego kota, jeżeli jest możliwy jego kontakt z dzikimi zwierzętami (koty wychodzące na dwór).

Po zakończonym kalendarzu szczepień wieku kocięcego w książeczce Państwa pupila będzie odnotowana data, w której należy powtórzyć szczepienia. Tym razem nie będzie to już cała seria „zastrzyków” - kot otrzyma tylko jedną szczepionkę, przeciwko wszystkim chorobom zakaźnym.

Następne szczepienia będą wykonywane w różnych odstępach czasowych – każda data będzie odnotowana w książeczce zdrowia.

Wykonujemy także szczepienia przeciwko:

• chlamydofilozie
• białaczce kotów
• grzybicy

Pierwsze odrobaczanie powinno zostać wykonane między 4, a 6 tygodniem życia.

Drugie odrobaczanie powinno zostać wykonane w 7 - 8 tygodniu życia.

Następnie kociaka odrobaczamy raz na 3 miesiące, aż do wieku 1 roku.

Później wystarczy odrobaczać kota co 3 lub 6 miesięcy - w zależności od trybu jego życia, co dostaje do jedzenia, gdzie spędza czas. Kalendarz odrobaczeń jest układany indywidualnie dla każdego pacjenta.

Po każdym odrobaczeniu należy przez 2-3 dni dokładnie oglądać kał – znalezienie robaków wymaga dodatkowego odrobaczenia. W takiej sytuacji należy wykonać je po 14 dniach od daty podania preparatu przeciwko robakom.

Profilaktyka obejmująca pchły, kleszcze, komary, wszy, wszoły, świerzbowce.

Preparat dobieramy indywidualnie dla pacjenta, a możliwości są następujące:

• krople na kark
• obroże na szyję
• oprysk zwierzęcia
• preparaty w proszku

Problem kamienia nazębnego dotyczy przede wszytkim kotów w starszym wieku. Początkom odkładania kamienia na szkliwie zębów zazwyczaj nie towarzyszą żadne objawy. Wraz z zwiększaniem objętości kamienia nazębnego dochodzi do uszkadzania dziąseł – wówczas właściciel zauważa zmieniony zapach z jamy ustnej swojego pupila – zapach ten z czasem staje się coraz bardziej intensywny i uciążliwy. Jest to wynik ciągłego uszkadzania dziąseł, ich stanów zapalnych, a w konsekwencji odkrywania korzeni zębowych i wypadania takich zębów. Aby zapobiec takiem stanowi rzeczy należy monitorować stan jamy ustnej swojego kota. Badanie stomatologiczne jest rutynowo przeprowadzane w gabinecie.

W obrębie Unii Europejskiej (poza krajami niżej wymienionymi)

• Zwięrzę musi być trwale oznakowane – mikroczip
• Zwięrzę musi być zaszczepione przeciwko wściekliźnie
• Zwierzę musi posiadać paszport

Irlandia, Finlandia, Malta, Norwegia

• Zwięrzę musi być trwale oznakowane – mikroczip
• Zwięrzę musi być zaszczepione przeciwko wściekliźnie
• Zwierzę musi posiadać paszport
• U psów dodatkowo obowiązuje profilaktyka przeciwko tasiemcom Echinococcus multilocularis preparatem zawierającym praziquantel. Profilaktyka przeciwko tasiemcom winna zostać przeprowadzona w okresie nie dłuższym niż 120 godzin, ale nie krótszym niż 24 godziny przed datą ich planowanego wprowadzenia do tych państw członkowskich.

Wielka Brytania

• Zwięrzę musi być trwale oznakowane – mikroczip
• Zwięrzę musi być zaszczepione przeciwko wściekliźnie
• Zwierzę musi posiadać paszport
• U psów dodatkowo obowiązuje profilaktyka przeciwko tasiemcom Echinococcus multilocularis preparatem zawierającym praziquantel. Profilaktyka przeciwko tasiemcom powinna zostać przeprowadzona w okresie nie dłuższym niż 120 godzin.

Uwagi:

Jeżeli zamierzają Państwo wyjechać do innego niż wyżej wymienione kraje, zapraszamy na omówienie szczegółów dotyczących wyjazdu i spełnienia norm prawnych - wszyscy lekarze posiadają uprawnienia do wystawiania niezbędnych dokumentów.

• Szczepienia przeciwko wściekliźnie są aktualne tylko u zwierząt wcześniej trawale oznakowanych (czipowanych).
• Po trwałym oznakowaniu i szczepieniu przeciwko wściekliźnie obowiązuje 21 dni zakazu przemieszczania.
• Warunki wyżej wymienione nie dotyczą w całości zwierząt poniżej trzeciego miesiąca życia.

Mikroczip – mikroczip należy od razu zarejestrować w międzynarodowej bazie danych.

Według statystyk blisko 90 procent zwierząt nieoznakowanych po zaginięciu nigdy nie wraca do swoich właścicieli. Aby zwiększyć szansę odnalezienia swojego pupila należy go zaczipować. Wówczas gdy zostanie znaleziony przez osoby postronne, złapany przez straż miejską czy stowarzyszanie na rzecz pomocy zwierzętom możliwe jest odczytanie jego numeru identyfikacyjnego, który jest niepowtarzalny na świecie i umożliwia bardzo szybkie nawiązanie kontaktu z waścicielem.

Dodatkowo w sprawach spornych – gdy osoba która znalazła psa lub kota odmawia oddania go prawowitemu właścicielowi – mikroczip jest jedynym dowodem na to do kogo należy zwierzę. Bez mikroczipu w takiej sytuacji właściciel nie ma prawnych podstaw do odzyskania swojego zwierzęcia.

Mikroczipowanie zwierząt jest jedyną trwałą metodą identyfikacji.

Fakty dotyczące mikroczipów i czipowania zwierząt:

• mikroczip jest miniaturowej wielkości – mniej więcej ziarna ryżu
• założenie mikroczipu zwierzęciu jest zabiegiem jednorazowym
• mikroczip należy od razu zarejestrować w międzynarodowej bazie danych (rola gabinetu)
• mikroczip nie działa jak GPS – nie ma możliwości śledzenia lub namierzenia lokalizacji zwierzęcia
• mikroczip jest odczytywany za pomocą specjalnego skaneru, który obecnie jest szeroko rozpowszechniony (lek. wet., schroniska dla zwierząt, TOZ, itd.)
• zabieg podania mikroczipu jest bardzo krótki, polega na podaniu pod skórę szyi zwierzęcia mikroczipu
• obecność mikroczipu pod skórą nie powoduje dyskomfortu u zwierzęcia

Warto pamiętać o założeniu swojemu zwierzęciu przywieszki do obroży z danymi kontaktowymi, które są wydawane wraz ze szczepieniami.